Home

 

 Pčelarske organizacije u SAD

 

Ann Harman «The Beekeepers Quarterly» broj 74 jul 2003.

 prevod sa engleskog Predrag Cvetković

  

U Sjedinjenim Američkim državama pčelari imaju lokalna, državna, regionalna i nacionalna udruženja. Iako su sva ona po organizaciji veoma slična, postoje neke razlike.

Svi skupovi svih organizacija su otvoreni za svakoga ko želi da prisustvuje. Godišnje članarine koje se sakupe, koriste se za opšte tekuće troškove organizacije (troškovi telefoniranja, poštarina, kancelarijski materijal), putne troškove, honorare za predavače i eventualne zakuske, specijalne događaje, nagrade. Sve imaju jednu godišnju skupštinu kada se ponovo biraju novi funkcioneri (aktivisti) i informiše članstvo o finansijskom stanju i drugim poslovima koji se tiču organizacije.

U principu, lokalna udruženja imaju malo članstvo - od 25 do 75 pčelara. Ta udruženja se obično okupljaju na mestima koja su najviše jedan čas putovanja automobilom udaljena od kuća pčelara. Mesta okupljanja su ona koja se besplatno dobijaju - npr. u školama, bibliotekama, kancelarijama pomoćnih službi. Lokalna udruženja se okupljaju od 4 do 12 puta godišnje. Održavaju se i posebni skupovi na pčelinjacima. Programi lokalnih udruženja obično obuhvataju obuku pčelara, posebno za sezonske poslove. Predavači se regrutuju unutar udruženja ili iz drugih susednih udruženja. Povremeno se poziva predavač koji ima neku specijalizovanu temu da je prezentira. Društveni događaji, kao što je letnji piknik, često se održavaju. Lokalna udruženja, bilo pojedinačno ili udruženo, održavaju kratke kurseve sa 4 do 6 okupljanja po jednom nedeljno. Ti kursevi mogu biti predviđeni za pčelare početnike ili za naprednije pčelarenje, kao što je kurs o odgajivanju matica. U principu, u kurs je uklopljen «Dan na pčelinjaku». Neka lokalna udruženja imaju biltene ili male časopise za svoje članove, druge nemaju, izuzev obaveštenja o sastancima ili drugih obaveštenja. Lokalna udruženja mogu imati neformalne takmičarske izložbe meda i drugih pčelinjih proizvoda.

Udruženja na nivou država imaju veće članstvo, od 100 do 500 pčelara. Ta udruženja se okupljaju u različitim delovima države a mogu da prisustvuju i pčelari iz drugih država. Skupovi udruženja na nivou država se održavaju 2 do 4 puta godišnje, sa 100 do 300 prisutnih pčelara. Ti skupovi se održavaju na jedan dan ili katkad, na dva dana. Mesta za okupljanje su obično ona koja se besplatno dobijaju, u lokalnim koledžima, poljoprivrednim centrima za obuku ili drugim objektima sa dovoljno prostora za publiku, uključujući omogućavanje projekcije slajdova i video projekcije. Prisutni su predavači i seminari sa specijalizovanim temama. Predavači se regrutuju i unutar države (univerzitet, pomoćne službe, istraživački centri) i među naučnicima iz oblasti pčelastva na raznim univerzitetima i istraživačkim centrima širom SAD. Teme koje se prezentuju su više specijalizovane nego one kod lokalnih udruženja. Nova otkrića istraživača su važna tema na skupovima udruženja na nivou država. Seminari koji se održavaju obuhvataju takve teme kao što je prerada voska, uključujući izradu sveća ili ukrasa, prepoznavanje i lečenje bolesti, proizvodnja meda u saću, metode dodavanja matica. Bilteni udruženja na nivou država idu od jednostavnog materijala za sastanke do malih časopisa. Neke organizacije održavaju takmičarske izložbe meda i drugih pčelinjih proizvoda. Na nekim pčelarskim skupovima organizatori ističu prodavce pčelarske opreme.

Samo dve regionalne organizacije postoje u SAD. Jedna uključuje istočne države do reke Misisipi i kanadskih provincija. Poznata je kao Istočna pčelarska asocijacija. Druga, Zapadna pčelarska asocijacija, ima svoje članstvo iz zapadnih država. Centralni deo SAD nema pčelarsku organizaciju. U regionalnim organizacijama ima po 300-600 članova, ali samo oko 200-500 prisustvuje na konferencijama. Godišnje se održava samo jedna konferencija, ali traje dva i po dana. Konferencija se održava na nekom univerzitetu, gde se koriste i sale i posebne učionice. Predavači su istraživači i profesori sa univerziteta, naučnici radnici i specijalisti pomoćnih službi, koji nisu samo iz SAD već i iz drugih zemalja. Teme su slične onima na skupovima organizacija na državnim nivoima. Jedno okupljanje se usredsređuje na posebne teme, kao što su matice, oprašivanje, parazitske bolesti, obuka. Obe regionalne organizacije imaju časopise, šest izdanja godišnje, koji se uglavnom baziraju na kongresima. Te dve regionalne organizacije održavaju takmičarske izložbe meda i drugih pčelinjih proizvoda. Proizvođači opreme prikazuju i prodaju različite vrste opreme.

Postoje dve grupe nacionalnih organizacija. Članstvo Američke pčelarske federacije je sačinjeno od hobista sve do velikih komercijalnih pčelara. Održava se jedan kongres godišnje, tokom zime, uz prisustvo 500-600 članova. U tom obimu, kongres se održava u nekom velikom hotelu sa odgovarajućim kongresnim objektima. Mesto održavanja se menja širom zemlje, jedne godine na zapadu, sledeće na istoku. Američka pčelarska federacija ima približno 1000 članova. Predavači i teme su slične onima u regionalnim organizacijama. Članovima se 6 puta godišnje šalje časopis sa informacijama o kongresima. Održavaju se takmičarske izložbe meda i pčelinjih proizvoda, praćene nekom aukcijom prijavama za izložbu, kao neki svečani događaj radi sakupljanja priloga. Učestvuje 50-60 prodavaca koji izlažu i prodaju i sitnu i krupnu pčelarsku opremu.

Druga grupa nacionalnih organizacija odražava interese ka specijalizaciji. One su dole navedene, sa kratkim opisom njihovog članstva.

Američko udruženje naučnika u pčelarstvu - profesionalaca. Ta mala organizacija ima članstvo među naučnim radnicima, profesorima i istraživačima na univerzitetima, i u pomoćnim službama. Godišnji kongres je forum za te članove da predstave svoje naučne radove na brojne teme.

Američko udruženje orgajivača matica. Članstvo čine brojni pčelari i odgajivači matica širom SAD (uključujući Havaje). Godišnja konferencija se održava sa temama kao što su: odgajivanje matica, odgajivanje trutova, bolesti (uključujući parazitske bolesti), problemi raspodele, genetika.

Američko udruženje proizvođača meda. Članstvo je od srednjih pčelara do krupnih proizvođača meda širom zemlje. Održava se godišnja konferencija; teme uključuju pčele i matice, bolesti (uključujući parazitske bolesti), izvoz meda, cene meda.

Pčelarski inspektori Amerike. Članstvo čine državni i lokalni pčelarski inspektori i nadzornici širom zemlje. Godišnja konferencija se održava sa temama koje su usmerene na bolesti (uključujući parazitske bolesti), prevenciju i lečenje.

Nacionalni odbor za ned. Ta organicija je formirana od strane vlade SAD, njenog ministarstva za poljoprivredu, da promoviše upotrebu meda u SAD. Finansiranje tog odbora za marketing dolazi od obaveze davanja jednog centa po funti meda (oko 450 g) proizvedenog od strane pčelara koji proizvedu preko 2.700 kg meda godišnje. Mogu da učestvuju pčelari koji proizvedu manje količine. Materijali za promociju meda su dostupni pčelarima.

Nacionalno udruženje pakera i dilera meda. Članstvo je među onima koji kupuju med, bilo domaći ili uvozni i preprodaju ga na veliko ili ga pakuju u ambalažu i prodaju. Neki proizvođači meda koji takođe kupuju i pakuju med su članovi te organizacije. Godišnja konferencija se održava sa temama koje su posvećene cenama meda i uvozu.

 

Pčelarska udruženja ostvaruju veliki broj zadataka:

- obuka novih pčelara

- obuka iskusnih pčelara

- edukacija javnosti - o pčelama, o medu, o oprašivanju

- mogućnost nabavke opreme, uključujući lekove, po sniženoj ceni udruživanjem narudžbi članova

- organizacija može nabaviti  jedan primerak skupe opreme i dozvoliti članovima da je koriste, bilo besplatno ili uz naplatu (što može pomoći održavanju opreme)

- predstavljanje pčelara u pregovaranju sa vladom (širom države ili lokalno)

- udruživanje proizvodnje meda malih pčelara da se pomogne prodaji meda

- učestvovanje na lokalnim festivalima i sajmovima

- iniciranje takmičenja koja vode ka boljem kvalitetu meda i pakovanja

- učestvovanje na skupovima drugih organizacija

- štampanje biltena (koji koriste članovima koji ne mogu da prisustvuju pčelarskim skupovima)

- saradnja sa istraživačima